Άρης Σερβετάλης: O τηλεοπτικός Λάζαρος, η πίστη στο Θεό, ο ρόλος του Αγίου Νεκτάριου και η αποχώρηση από παράσταση λόγω περιορισμών
Άρης Σερβετάλης: Ο αγαπημένος Λάζαρος που όλοι αγαπήσαμε μέσα από την τηλεοπτική σειρά του Mega “Είσαι το ταίρι μου”, υποδυόμενος έναν εκκεντρικό και ασυμβίβαστο νεαρό. Μετά από χρόνια τον βλέπουμε εντελώς διαφορετικό, μάλιστα στην τελευταία του θεατρική παραστάση είχε αποσυρθεί καθώς δεν ήθελε να παίζει μόνο μπροστά σε εμβολιασμένους. Πρόκειται για Έλληνα ηθοποιό του θεάτρου και της τηλεόρασης, από τους πιο ταλαντούχους της γενιάς του.
Άρης Σερβετάλης: Όσα δεν γνωρίζετε για τον ηθοποιό
Γεννήθηκε στο Κουκάκι, στις 21 Δεκεμβρίου 1976 και κατάγεται από την Απείρανθο Νάξου. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο Κουκακίου, άρχισε να εργάζεται σε μια αποθήκη ηλεκτρικών ειδών, ενώ με την προτροπή μιας φίλης του, έδωσε τις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή Φωτιάδη.
Αρχικά συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις, όπως το «Ουπς» του Γιάννη Κακλέα, ενώ γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε με την συμμετοχή του στη δημοφιλή κωμική σειρά του Mega “Είσαι το ταίρι μου”, υποδυόμενος έναν εκκεντρικό και ασυμβίβαστο νεαρό, το «Λάζαρο».
Ένα χρόνο μετά, πρωταγωνίστησε στην κοινωνική σειρά του Mega “Κλείσε τα μάτια”, ενώ κατά την περίοδο 2006 – 2008, πρωταγωνίστησε στη σειρά “Singles”, ενσαρκώνοντας το ρομαντικό και ευαίσθητο Φώτη.
Στο θέατρο “Πρόζα”, έλαβε μέρος στην παράσταση “Μια Ιστορία στο Ζωολογικό Κήπο” του συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπι, καθώς και σε δύο παραστάσεις του Δημήτρη Παπαϊωάννου με τίτλους “2” και “ΜΗΔΕΙΑ”.
Tο 2018 πρωταγωνίστησε στην ταινία “The Waiter” και κέρδισε το βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου στα Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Άρης Σερβετάλης: Προσωπική ζωή
Το 2009, παντρεύεται την αγαπημένη του Έφη Μπίρμπα, ενώ ακόμη δεν έχουν αποκτήσει παιδιά.
Για τον γάμο του με την εικαστικό και σκηνοθέτη, ο ηθοποιός υπογράμμισε σε παλιότερη συνέντευξή του “είναι πολύ σημαντικό αυτό, η κοινή πίστη σε κάτι είναι ο κοινός μας παρονομαστής, έχουμε τον ίδιο στόχο. Πηγαίνουμε προς την ίδια κατεύθυνση από παράλληλους δρόμους, δεν χρειάζεται να ταυτίζεται ο ένας με τον άλλον. Αυτό είναι βέβαια ένας καθημερινός αγώνας. Πέφτεις, ξανασηκώνεσαι και πάλι από την αρχή. Είναι όμως σημαντικό να υπάρχει αυτή η κοινή πίστη”.
Άρης Σερβετάλης: Η σύνδεση του με τον Θεό
Σε συνέντευξή του στο Down Town ο ο γνωστός ηθοποιός, είχε αναφέρει ότι έπιασε πάτο μετά τη δημοφιλία του σίριαλ “Είσαι το ταίρι μου” και επανήλθε χάρη στη βοήθεια του Θεού, προσθέτοντας «πιστεύω. Κοίταξε, πηγαίνω στην εκκλησία σχεδόν κάθε Κυριακή, όταν μπορώ τουλάχιστον. Δεν είναι θέμα θρησκείας ή θρησκοληψίας, είναι θέμα πίστης. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να μηδενιστείς και να φτάσεις στον πάτο για να ξανασηκωθείς. Προέκυψε στην πορεία, έπειτα από μια σειρά καταστάσεων που έζησα και είδα τα πράγματα αλλιώς. Μικρός δεν πίστευα σε τίποτα. Ήμουν μηδενιστής».
Ερωτηθείς για το πότε έγινε αυτή η αλλαγή και πίστεψε στον Θεό, ο ηθοποιός απάντησε «μετά το ”Είσαι το ταίρι μου”. Δεν είχε σχέση με το σήριαλ, είχε σχέση με εμένα. Είχα φτάσει στον πάτο» και συμπλήρωσε αναφορικά με το ποιος ήταν ο πάτος του «αυτά είναι αποκαλυπτικά. Δεν εξηγούνται. Όπως σου είπα έπρεπε να πάρω τις αποστάσεις μου από όλη αυτή την επιτυχία, αλλιώς θα έχανα τον εαυτό μου».
Η ταινία «Man of God», αφιερωμένη στον βίο του Αγίου Νεκταρίου, περιλαμβάνει ένα δυνατό καστ ηθοποιών που συμπρωταγωνιστούν, όπως ο Άρης Σερβετάλης, ο Χρήστος Λούλης, η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, ο Ιερώνυμος Καλετσάνος, ο Mickey Rourke, ο Alexander Petrov, ενώ o συνθέτης Zbigniew Preisner που επιμελείται τη μουσική.
“Η Θεία Κοινωνία είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού. Υπάρχει μια πνευματική διάσταση σε αυτό το μυστήριο που υπερβαίνει τον φυσικό κόσμο. Προσωπικά έχω την ανάγκη της Θείας Κοινωνίας όπως κάποιος άλλος χρειάζεται το φαγητό, πεινάω πνευματικά. Με στηρίζει, είναι η πνευματική τροφή μου. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να το κατανοήσουν όλοι αυτό, αλλά θα ήθελα να το σέβονται. Είναι τεράστια αλλαγή η στροφή στον Θεό. Τα βλέπεις όλα αλλιώς, τις προθέσεις των ανθρώπων, τον εαυτό σου σε σχέση με τους άλλους, αλλά κυρίως με τον εαυτό σου. Βλέπεις πόσο πολλά πρόσωπα έχεις και όλον αυτόν τον μηχανισμό που ήταν προ Χριστού και μετά Χριστόν. Η πίστη σου δείχνει έναν κόσμο που δεν τον βλέπεις με τη λογική, με τα μάτια. Επομένως ανοίγει ένα τοπίο αποκαλυπτικό. Είναι ένας άλλος κόσμος και αναρωτιέσαι πώς ήσουν πριν”, είχε σημειώσει ο Άρης Σερβετάλης.
Ο ίδιος, πριν από ένα χρόνο και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 2020, όταν η χώρα μας βρισκόταν σε lockdown, περνούσε την καραντίνα στο σπίτι του με ηρεμία και περισυλλογή.
Άρης Σερβετάλης: Με πατερίτσες και ριγέ κολάν στους δρόμους της Αθήνας
Ο Άρης Σερβετάλης βρέθηκε στο κέντρο της Αθήνας ντυμένος με ριγέ κολάν και μαύρο σακάκι να περπατά με πατερίτσες.
Ειδικότερα, ο ηθοποιός ανέβασε ένα βίντεο στο Instagram για τις ανάγκες της νέας του παράστασης στην οποία θα πρωταγωνιστήσει τη φετινή θεατρική χρονιά με τη σύζυγό του Έφη Μπίρμπα.
Ο Άρης Σερβετάλης υπό την καθοδήγηση της συζύγου του Έφης Μπίρμπα μας ξεναγεί στον κόσμο του Γελοίου του Ντοστογέφσκι οδηγώντας μας στα μύχια των σκέψεών του, μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, αλήθειας και ψευδαίσθησης, ορατού και αόρατου, κωμικού και τραγικού, γελοιότητας και σαλότητας.
Η παράσταση αποπειράται να διερευνήσει τ’ αδιέξοδα της ανθρώπινης φύσης της οποίας τα υλικά είναι ίδια με αυτά των ονείρων…
Με το πιο αισιόδοξο και διορατικό κείμενο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, «Το Όνειρο ενός Γελοίου» καταπιάνονται αυτή τη φορά η Έφη Μπίρμπα και ο Άρης Σερβετάλης.
Ο ήρωάς μας δεν βρίσκει ενδιαφέρον σε τίποτα, δεν πιστεύει σε τίποτα, δεν προσδοκά τίποτα. Το βλέμμα του καρφώνεται σ’ ένα αστεράκι. Ήξερε πως εκείνη τη νύχτα η πράξη θα εκτελεστεί. Και σίγουρα θα είχε σκοτωθεί αν δεν υπήρχε εκείνο το κοριτσάκι… Τη νύχτα εκείνη είδε το όνειρο που του αποκάλυψε την αλήθεια, το όνειρο που έγινε ο προάγγελος για μια νέα ζωή, ανακαινισμένη… είναι σε σύγχυση;
«Το Όνειρο ενός Γελοίου», μια ιδιότυπη ιλαροτραγωδία, ένα φανταστικό αφήγημα – αριστούργημα του Ρώσου δασκάλου της ανθρώπινης ψυχολογίας, μας ξεναγεί στην ιστορία της ανθρωπότητας, από την προπτωτική κατάσταση της αθωότητας στον απόλυτο εξευτελισμό της ανθρώπινης φύσης. Ο γελοίος άνθρωπος μας κάνει μετόχους της ιστορίας και πρόσωπα του διηγήματος, γινόμαστε θεατές και χαρακτήρες του έργου ταυτόχρονα.
