Ήταν «φυτό» για 12 χρόνια και συνήλθε- Θυμάται την μάνα του να
Τον απόλυτο εφιάλτη ζούσε για 12 χρόνια η οικογένεια του Μάρτιν Πιστόριους, καθώς εκείνος όλο αυτό το διάστημα ήταν σε κατάσταση «φυτού». Δεν μπορούσε να κουνηθεί και να μιλήσει… παρά μόνο να ακούσει!
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Υποφέρει η γυναίκα μου, γυρίζει με μια μπλούζα της». : Λύγισε ο πατέρας της 28χρονης Βίκυς
style="display:block"
data-ad-client="ca-pub-3898679088151809"
data-ad-slot="8774607476"
data-ad-format="auto"
data-full-width-responsive="true">
Όλα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1988, όταν ήταν μόλις 12 χρονών. Είχε διαγνωστεί με κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα και φυματίωση. Οι γιατροί στέρησαν όλες τις ελπίδες από τους γονείς του, σηκώνοντας τα χέρια τους ψηλά, καθώς όπως τους είπαν δεν υπήρχε σωτηρία.
«Από τις λοιμώξεις του εγκεφάλου κατέληξα να είμαι «φυτό». Δεν ήμουν σε θέση να αντιδράσω ή να ανταποκριθώ σε οτιδήποτε ή να επικοινωνήσω. Οι γιατροί είπαν στους γονείς μου ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα και να με πάρουν μαζί τους για να πεθάνω στο σπίτι».
Οι γονείς του όμως αποφάσισαν να μην το βάλουν κάτω… Ήξεραν ότι το παιδί τους είναι μαχητής και θα τα καταφέρει! Ο πατέρας ξυπνούσε κάθε μέρα στις 05:00 για να τον ντύσει και να τον πάει σε ένα ειδικό κέντρο φροντίδας. Τα βράδια τον έκανε μπάνιο, τον τάιζε, τον έβαζε στο κρεβάτι και έβαζε το ξυπνητήρι κάθε δύο ώρες για να τον γυρίζει στο κρεβάτι.
Εκείνος θυμάται την μητέρα του να κλαίει δίπλα από το κρεβάτι του και να εύχεται να είχε πεθάνει το παιδί της καλύτερα από το να περνάει αυτό το μαρτύριο!
Το θαύμα όμως έγινε… Ο νεαρός άρχισε να ξυπνάει, άρχισε να βγάζει τους πρώτους ήχους και να προσπαθεί για τις πρώτες κινήσεις του.
«Όλοι είχαν συνηθίσει πως δεν ήμουν εκεί και δεν παρατήρησαν όταν άρχισα να επιστρέφω ξανά. Η σκληρή πραγματικότητα με πονούσε. Θα περνούσα το υπόλοιπο της ζωής μου εντελώς μόνος. Δεν σκέφτεσαι τίποτα. Απλά υπάρχεις. Είναι ένα πολύ σκοτεινό μέρος να βρεθείς και κατά μία έννοια επιτρέπεις στον εαυτό σου να εξαφανιστεί».
Μπορούσε πλέον να καταλάβει ότι η ζωή συνεχιζόταν και πως απλά αυτός είχε μένει λίγο πίσω… είχε αποκτήσει δυο αδέλφια όλα αυτά τα χρόνια!
Κάθε μέρα γινόταν και καλύτερα… Στα 25 του χρόνια του αγόρασαν υπολογιστή με λογισμικό επικοινωνίας ώστε να μπορεί να γράφει μηνύματα και να χρησιμοποιεί συνθετική φωνή.
Έμαθε να διαβάζει και να γράφει και το 2003 άρχισε να δουλεύει μια φορά την εβδομάδα στο κέντρο υγείας. Μάλιστα, κατάφερε να ειδικευτεί στο πώς να φτιάχνεις ιστοσελίδες και τελικά αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο.
Το μόνο που του έλειπε ήταν ο έρωτας και η παντοτινή αγάπη… Ούτε αυτό όμως άργησε, καθώς το 2008 γνώρισε την Τζοάννα. Οι δυο νέοι ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν! Οι δυο τους ζουν τον έρωτα τους στην Αγγλία, όπου εκείνη εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός και αυτός ως σχεδιαστής ιστοσελίδων.
«Υπάρχουν τρία πράγματα που διαρκούν. Η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Το μεγαλύτερο από αυτά είναι η αγάπη».
Μπορεί να είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, όμως δεν τον σταματάει τίποτα… Έχει πάρει τη ζωή στα χέρια του και προχωράει μαζί με την σύζυγο του. Ο ίδιος περιγράφει την συγκλονιστική του ιστορία στο βιβλίο με τίτλο «Ghost Boy: My Escape From a Life Locked Inside My Own Body».
