«Τα γίδια δεν τα αφήνω για όλα τα εκατομμύρια του κόσμου»: Κατάθεση ψυχής από την 20χρονη κτηνοτρόφο Μαρία Ρέτσα
Η Μαρία Ρέτσα είναι μια διαφορετική 20χρονη, δεν κάνει όσα κάνουν άλλα παιδιά στην ηλικία της, βγαίνοντας ξενυχτώντας σπαταλώντας τα καλύτερα τους χρόνια στη διασκέδαση και στην καλοπέραση. Η μέρα για τη Μαρία Ρέτσα, την 20χρονη κτηνοτρόφο στον Γαβαλά, ένα ορεινό χωριό επτά χιλιόμετρα έξω από το Αλιβέρι Ευβοίας, αρχίζει λίγο πριν από τις 06.00.
Οταν όλοι οι συνομήλικοί της κοιμούνται, η Μαρία ξεκινά από το σπίτι με τα πόδια για να πάει ως τους στάβλους, εκεί που η οικογένειά της φυλάει, αιώνες τώρα, τα γίδια και τα πρόβατα. Την ίδια διαδρομή έκανε σε όλη του τη ζωή και ο πατέρας της, Δημήτρης, και πριν από εκείνον ο παππούς της και ακόμα πιο πριν ο προπάππος της, καθώς όλοι τους ήταν κτηνοτρόφοι.
«Πρώτα φτιάχνω τις τροφές μέχρι να έρθει ο πατέρας μου να ταΐσει σκυλιά, κουνέλια, γάτες, κότες. Μετά περνάω στις ταΐστρες για να βάλω φαΐ στα πρόβατα, μετά πάω στις γίδες και μέχρι να φάνε ο πατέρας μου καθαρίζει το μέρος που κοιμούνται τα ζώα. Μέχρι τις 5.30 με 6 το απόγευμα που πέφτει ο ήλιος, βγάζω τα ζώα για την καθημερινή τους βοσκή. Τελειώνουμε κατά τις 7. Μετά πάω σπίτι, κάνω μπάνιο, τρώω και άμα έχω όρεξη κι έχει καλό καιρό, πάω βόλτα στο χωριό» λέει στα «ΝΕΑ» η 20χρονη που από όταν θυμάται τον εαυτό της είχε την ίδια επιθυμία: «Ηθελα να γίνω κτηνοτρόφος, να έχω 1.000 γίδια. Από οκτώ χρονών είμαι μέσα στα ζώα. Το πρώτο που έμαθα ήταν να αρμέγω. Παλιά τα άρμεγα μαζί με τον πατέρα μου, τώρα τα έχω αναλάβει όλα εγώ».
Ειδικότητα γεωπόνου. Βοήθεια από τον πατέρα της ζητάει πλέον μόνο όταν αρχίζουν γεννητούρια. «Τώρα θα ξεκινήσουν τα πρόβατα. Αργησαν φέτος επειδή αλλάξαμε τα αρσενικά του κοπαδιού για να μη γίνει καμία αιμομιξία. Είναι εύκολη διαδικασία, εκτός αν τύχει καμία επιπλοκή, έχει συμβεί αρκετές φορές να έρχεται ανάποδα το μικρό με κίνδυνο να χάσει τη ζωή της και η μάνα. Ευτυχώς, ο πατέρας μου ξέρει και τα ξεγεννάει. Πρώτη φορά που είδα γέννα μού φάνηκε όμορφη, ειδικά την ώρα που φώναζε το μωρό, ήταν λες και γεννιόταν άνθρωπος» περιγράφει η Μαρία, η οποία αφού τέλειωσε το σχολείο και πήρε την ειδικότητα του γεωπόνου από το 1ο ΕΠΑΛ Αλιβερίου ήταν και τυπικά ελεύθερη να αφοσιωθεί σε ό,τι αγαπά περισσότερο: στα ζώα του πατέρα της.
«Τα έχω βαφτίσει όλα. Και τα 100. Η αγαπημένη μου είναι η επικεφαλής του κοπαδιού, μια εξάχρονη γίδα, η Λάουρα» αναφέρει η 20χρονη κτηνοτρόφος, εξηγώντας τι είναι αυτό που την κέρδισε στο επάγγελμά της. «Μου αρέσει που έχω τη δυνατότητα να φροντίζω ζώα, που είμαι όλη μέρα έξω στη φύση, στον καθαρό αέρα, ότι κάνω τσάμπα γυμναστική και ότι είμαι σε έναν κόσμο που έχει μόνο ζώα. Το μόνο που με ενοχλεί λίγο είναι ο καθαρισμός του στάβλου, αλλά εντάξει, έχω συνηθίσει πλέον». Τώρα, για όποιον αναρωτιέται τι θα έκανε η Μαρία αν κάποιος τής πρόσφερε μια δουλειά γραφείου, η απάντησή της τα λέει όλα. «Ολα τα εκατομμύρια του κόσμου να μου δίνανε, τα γίδια δεν τα αφήνω»
«Οι άνθρωποι είναι κακοί». Και παρότι περνά τον περισσότερο χρόνο της με τα ζώα στο βουνό, δεν μοιάζει να είναι καθόλου αποκομμένη από ό,τι συμβαίνει καθημερινά στις μεγαλουπόλεις. Στους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συχνά παίρνει θέση για ζητήματα της επικαιρότητας, όπως συνέβη πρόσφατα με τη δολοφονία του 19χρονου Αλκη. «Οσο γνωρίζω ανθρώπους, έχω αγαπήσει περισσότερο τα ζώα» σημειώνει, δείχνοντας ότι κάτι την ενοχλεί στη συναναστροφή με τους ανθρώπους. «Οι άνθρωποι είναι κακοί. Με ενοχλεί που σε κρίνουν χωρίς να ξέρουν τι έχεις περάσει. Αλλά αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι όλοι και όλες – βάζω κι εμένα μέσα – άμα δούμε κάτι στον δρόμο, θα καθίσουμε σαν θεατές και δεν θα επέμβουμε, θα βγάλουμε το κινητό να τραβήξουμε βίντεο, δεν θα πάμε να χωρίσουμε δύο που τσακώνονται, αλλά θα γελάμε» λέει.
Στο μαγικό σύμπαν του TikTok όπου της άνοιξε λογαριασμό μια φίλη, η Μαρία κάνει θραύση με χαριτωμένα στιγμιότυπα από τη ζωή στο βουνό και τα τρυφερά της παιχνίδια με τα ζώα. «Βοσκοπούλα εγώ γεννήθηκα, στην πόλη δεν πομένω, θέλω να ζω με τα οζά, στα όρη ν’ ανεβαίνω» γράφει στο τελευταίο της βίντεο, αποτυπώνοντας σε λίγους στίχους το όνειρό της. Ποιο είναι αυτό; «Ονειρεύομαι να φτιάξω έναν μεγαλύτερο στάβλο με πολύ περισσότερα ζώα, να έχω όλα τα είδη μέσα, αγελάδες που μου αρέσουν, γουρουνάκια και άλογα». Οσο για τον κόσμο που θα διαβάσει την ιστορία της στα «ΝΕΑ», ένα έχει να πει: «Να ακολουθεί ο καθένας το όνειρό του και να μην ακούει κανέναν. Να κάνετε πάντα αυτό που λέει η καρδιά σας».
