ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ

Την τελείωσε η ασθένεια: «Πέταξε» για τον ουρανό η 49χρονη Δέσποινα Γαβριήλ-Τα σπαρακτικά μηνύματα

adv


 Μέλος του Συλλόγου Γυναικών με Νεοπλασία και Φίλων Εθελοντών «Ροζ Δύναμη» στην Καλλονή και η μεγαλύτερη μαχήτρια της ζωής! Αυτή ήταν η Δέσποινα.

Το τελευταίο αντίο

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί και γι’ αυτό μάλιστα είχε προγραμματιστεί συναυλία για την στήριξή της την ερχόμενη Δευτέρα.H κηδεία της θα γίνει αύριο, Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στον Ιερό ναό Ζωοδόχου Πηγής Καλλονής.

Η Δέσποινα Γαβριήλ ένας γλυκύτατος άνθρωπος αντιμετώπισε με απίστευτη δύναμη και αξιοπρέπεια την επάρατο και όχι μόνο δεν λύγισε αλλά κατάφερε μέσα από τη δική της αρρώστια να εμπνεύσει και να δημιουργήσει ένα Σύλλογο όπως η Ροζ Δύναμη που αποτελεί σταθμό σε τοπικό επίπεδο. Και μπορεί τους τελευταίους μήνες να είχε σοβαρές μεταστάσεις και να μετακινούνταν με αναπηρικό αμαξίδιο, ούτε αυτό όμως είχε καταφέρει να τη λυγίσει. Αν και καθηλωμένη στο αμαξίδιο έμεινε όρθια ως το τέλος. Άλλωστε ποιος να φανταζόταν, μόλις χθες γράφαμε και δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο των Νέων της Λέσβου ότι τη Δευτέρα διοργανώνεται συναυλία για να βοηθηθεί στον αγώνα της από τα έσοδα που θα συγκεντρώνονταν.


 

Η τελευταία της συνέντευξη

Η τελευταία συνέντευξη της Δέσποινας Γαβριήλ δόθηκε στα Νέα της Λέσβου τον Οκτώβριο όταν ήδη βρισκόταν καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο απο μεταστάσεις, η ίδια όμως μιλούσε για τη νίκη της απέναντι στον καρκίνο. Και μπορεί η επάρατος να της στέρησε τη Ζωή, όμως η Δέσποινα μέσα από αυτή τη δοκιμασία κατάφερε να περάσει στην αθανασία ώστε να είναι τελικά αυτή η μεγάλη νικήτρια καθώς μέσα από το δικό της Γολγοθά τον οποίο βάδισε με ψηλά το κεφάλι κατάφερε να εμπνεύσει τόσες και τόσες γυναίκες αφήνοντας πίσω της τη ροζ δύναμη ένα ζωντανό κύτταρο που αγκάλιασε πολύ γρήγορα η τοπική κοινωνία και πού θα συνεχίσει να υπάρχει για να δείχνει το δρόμο, να θυμίζει ότι το ροζ πού είναι το χρώμα της γυναίκας έχει αστείρευτη δύναμη.


Καλό ταξίδι Δέσποινα έτσι κι αλλιώς όλοι εμείς που μένουμε πίσω κάποτε θα σε συναντήσουμε.