Τέμπη: Ράκος ο σύζυγος της Έλενας Δουρμίκα - «Αφησαν δύο μωρά να ψάχνουν τη μαμά τους στο κρεβάτι»
Η 36χρονη στρατιωτικός Έλενας Δουρμίκα, μητέρα δύο μικρών παιδιών, επέστρεφε στη Βέροια από την Αθήνα που βρισκόταν για υπηρεσιακούς λόγους.
«Η σύζυγος μου είχε ταξιδέψει στην Αθήνα για υπηρεσιακούς λόγους. Το μεσημέρι της Τρίτης (28.02.2023) είχε τελειώσει αργά τις δουλειές που είχε, έχασε το μεσημεριανό τρένο και πήρε το βραδινό για να επιστρέψει στα παιδιά της. Δεν μιλήσαμε όλο το απόγευμα. Με πήρε το βράδυ από τον σταθμό της Λάρισας και μου είπε ότι δεν ήταν καλά, ήταν λίγο άρρωστη και ήθελε να γυρίσει στο σπίτι της, στην αγκαλιά των παιδιών της και σε εμένα», θυμάται ο σύζυγος της Δημήτρης Σέπκας
.
Μάταια περίμενε το τηλέφωνο να χτυπήσει ο σύζυγος της 36χρονης. Η στρατιωτικός επέβαινε στο μοιραίο τρένο και βρήκε φρικτό θάνατο στα Τέμπη.
Μιλώντας στο Live News τα λόγια του δίνουν γροθιά στο στομάχι για τη ζωή της Έλενας Δουρμίκα που τερματίστηκε τόσο άδικα, αφήνοντας πίσω δύο μωρά ορφανά.
23:20 είχαν δώσει ραντεβού για να την παραλάβει μόλις θα έφθανε το δρομολόγιο. Δυστυχώς 23:21 το νήμα της ζωής θα κοβόταν βίαια και πρόωρα.
«Στις 22:32 ήταν η τελευταία μας κλήση. Μου είχε πει πως ήταν πολύ ώρα σταματημένοι και πως η γραμμή δεν είχε ρεύμα και θα τους έβαζαν σε άλλη γραμμή. Μου είπε να πάω στις 23:20 να την πάρω από το Πλατύ που θα κατέβαινε για να πάμε στο σπίτι μας. Στις 23:15 που έφτασα εκεί άκουσα έναν άνθρωπο να μιλάει στο τηλέφωνο και να λέει είστε καλά, που είστε, έχει χωράφια, έχει σκοτάδι;»!
«Δεν ήξερα τι έγινε», συνεχίζει να περιγράφει τις πρώτες στιγμές της τραγωδίας ο Δημήτρης Σέπκας: «Δεν μου απαντούσε κανείς. Πήρα τηλέφωνο στην Hellenic Train και δεν λειτουργούσε. Άκουγα ανθρώπους να μιλάνε στο τηλέφωνο και να λένε ”έρχομαι να σε πάρω”. Και εγώ να έχω μείνει ”κόκκαλο” στον σταθμό και να καλώ τη γυναίκα μου και να μην απαντάει. Και μου έχει φύγει η γη κάτω από τα πόδια. Και ξαναμπαίνω στον σταθμάρχη και να λέω δώσε μου μια απάντηση. Δεν μου απαντούσε. Μπήκα στο αμάξι να γυρίσω στη Βέροια, τα είχα χάσει», λέει και προσθέτει:
«Ήξερα ότι τρένο δεν θα ερχόταν. Προφανώς εκτροχιάστηκε. Και άνοιξα να ψάξω στις ειδήσεις. Διάβασα τι έγινε, είδα και εικόνες και έχω τρελαθεί. Περιμένω τηλεφώνημα και το τηλέφωνο δεν χτυπάει. Πέρασε μισή ώρα, μία ώρα και τίποτα. Παρακαλούσα να της είχε πέσει το τηλέφωνο κάτω και μέσα στο πλήθος και τον χαμό να το έχει χάσει».
«Παίρνω την Hellenic Train και λέει λειτουργεί από τις 08.00 μέχρι 20.00 το βράδυ. Χτυπάει κι άλλο τηλέφωνο ενός κυρίου και λέει “ξάδελφε είσαι καλά; Έρχομαι”. Και εγώ να έχω μείνει κόκκαλο και να παίρνω τη γυναίκα μου και να μην απαντά».
«Τα μωρά ήταν σπίτι, περίμεναν τη μαμά. Ήταν ανήσυχα. Τα παιδιά μας περιμέναν στο σπίτι. Ήταν ανήσυχα. Ρωτούσαν για τη μητέρα τους. Τους έλεγα πως είχε βλάβη το τρένο.»
«Δεν παίρνεις έναν και τον "βαφτίζεις" σταθμάρχη σε μια νύχτα και αφήνεις ορφανά δύο μωρά να μπουσουλάνε και να ψάχνουν στο κρεβάτι τη μαμά τους» κατέληξε συγκινημένος.
