Φαβέλες της Μυκόνου… Πού Κοιμούνται αυτοί που Σερβίρουν τις Σαμπάνιες όταν τα Φώτα Σβήνουν;
Μέσα σε κοντέινερ στοιβάζουν τους εκατοντάδες Ελληνες εργαζόμενους σε beach bars δεκάδες επιχειρήσεις στο Νησί των Ανέμων
Χιλιάδες φωτογραφικά στιγμιότυπα φτάνουν στα μάτια μας από την ξέφρενη διασκέδαση στη Μύκονο και στα άλλα ελληνικά νησιά και έτσι αποκαλύπτεται η τραγική πραγματικότητα για τους Ελληνες εργαζόμενους στα κοσμικά μαγαζιά με τους γνωστούς τζίρους εκατ. ευρώ.
Εκατοντάδες νέοι από την Αθήνα αλλά και ολόκληρη τη χώρα που μετακόμισαν στα νησιά για να εργαστούν ζουν σε τρώγλες. Σε σύγχρονες φαβέλες κάτω από άθλιες συνθήκες. Ακόμη και μέσα σε κοντέινερ!
Πριν από μερικά χρόνια ο όρος «φαβέλα» ήταν ταυτόσημος με τη Βραζιλία. Τον χρησιμοποιούσαν για να περιγράψουν ένα είδος πρόχειρων εγκαταστάσεων που αυξάνονταν με ταχείς ρυθμούς, κυρίως στις βουνοπλαγιές του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Ομως ο… ιός της φαβέλας είναι μεταδοτικός και χτυπά και την Ελλαδα.
Αλήθεια, ποιος θα το περίμενε; Στο κέντρο του Αιγαίου, 150 χλμ. ανατολικά της Αθήνας, σε έκταση 90 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στο διασημότερο νησί των Κυκλάδων, τη Μύκονο, με τους φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης, δημιουργήθηκαν οι πρώτες σύγχρονες ελληνικές φαβέλες. Πάνω σε λόφους, καλυμμένες από καλαμιές για να μη γίνονται αντιληπτές από τους τουρίστες και τις Αρχές.
Πρόκειται για εκτάσεις μέσα στις οποίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί, κυρίως εστιατόρια και beach bars, τοποθέτησαν κοντέινερ προσφέροντας… στέγη στους εργαζόμενούς τους για να γλιτώσουν τα μεγάλα κόστη από την ενοικίαση δωματίων. Για να μειώσουν τα έξοδα και να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη.
Εγκατέστησαν, λοιπόν, μεγάλες μεταλλικές κατασκευές που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά εμπορευμάτων (κοντέινερ), τις οποίες μετέτρεψαν σε πρόχειρες κατοικίες με τη δυνατότητα να φιλοξενούν από τέσσερα έως οκτώ άτομα, ίσως και περισσότερα, ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε επιχείρησης.
βάφουν δε σε χρώματα παραλλαγής ερήμου ώστε να είναι πλήρως εναρμονισμένα με τα ξερά εδάφη και τις πετρώδεις βουνοπλαγιές της Μυκόνου και να μη γίνονται αντιληπτά από εναέρια μέσα. Και αυτό διότι η τοποθέτηση κοντέινερ με σύστημα αποχέτευσης ώστε να χρησιμοποιηθούν ως κατοικία είναι παράνομη αν δεν διαθέτουν την απαιτούμενη από τη νομοθεσία άδεια δόμησης οικίας.
Οι επιτήδειοι ωστόσο κάθε άλλο παρά ανησυχούν. Με την ανοχή των αρμόδιων τοπικών αρχών (σε πολλές των περιπτώσεων επικρατεί ομερτά) τοποθετούν ανενόχλητοι τα κοντέινερ, δημιουργώντας έτσι καταυλισμούς και θυσιάζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στον βωμό του κέρδους.
«Οταν έμαθα ότι ένα γνωστό μαγαζί ζητούσε προσωπικό και ότι παρείχαν φιλοξενία ταξίδεψα στη Μύκονο με δικά μου έξοδα με την ελπίδα να με προσλάβουν. Μετρούσα ήδη έναν χρόνο στην ανεργία», λέει στο «ΘΕΜΑ» πρώην εργαζόμενος σε beach bar-restaurant του νησιού που άνοιξε φέτος, επιτυγχάνοντας τζίρους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Oταν όμως έφτασε εκεί διαπίστωσε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Η δήθεν φιλοξενία δεν αφορούσε διαμονή σε σπίτι αλλά σε κοντέινερ.
«Ο υπεύθυνος της επιχείρησης με τον οποίο μίλησα ήταν ξεκάθαρος: Ή μένεις στο κοντέινερ ή σου δίνουμε 150 ευρώ έξτρα τον μήνα για να βρεις δικό σου σπίτι. Ομως όλοι γνωρίζουν ότι με αυτά τα λεφτά στη Μύκονο δεν μένεις ούτε σε παγκάκι, οπότε αναγκάστηκα να δεχτώ».
Ο εν λόγω εργαζόμενος συμβιβάστηκε λόγω της επιτακτικής ανάγκης να βρει δουλειά κι έτσι ξεκίνησε να εργάζεται από τις 11 το πρωί έως τη μία το βράδυ, οπότε επέστρεφε στο κοντέινερ όντας εξαντλημένος για να κοιμηθεί μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους του. Ολοι τους Ελληνες, καθώς, σύμφωνα με τους Γερμανούς ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης επιχείρησης, το 90% του προσωπικού είναι από τη χώρα μας.
«Για δύο μήνες δεν είχαμε ούτε air condition», επισημαίνει και συνεχίζει: «Οι μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στο κοντέινερ και ένα μικρό παράθυρο που αναγκαστικά είχαμε αφήσει ανοιχτό για να παίρνουμε αέρα μάς ανάγκαζαν να σηκωθούμε με το πρώτο φως του ήλιου.
Μετά έβαλαν κλιματισμό, αλλά τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν και πολύ. Είχαμε ένα μικρό ντους στη διάθεσή μας, από το οποίο όταν έτρεχαν τα νερά πλημμύριζε το κοντέινερ, και μια μικρή λεκάνη για να κάνουμε την ανάγκη μας. Ηταν η πιο τραγική εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Αναγκάστηκα να φύγω έπειτα από λίγο καιρό τρέχοντας παρά το ότι είχα ανάγκη τα χρήματα».
Οι εικόνες που κατέγραψε το «ΘΕΜΑ» από τις σύγχρονες φαβέλες, εκεί όπου έχουν εγκατασταθεί τα κοντέινερ της ντροπής, αποτελούν γροθιά στο στομάχι.
Πηγή: protothema.gr
