ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ

Προσοχή στα «απαγορευμένα» πλαστικά καλαμάκια που «πλημμυρίζουν» την αγορά

adv

 


«Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν ελέγχει αν πληρούν τις προδιαγραφές κατασκευής τους».

Τα πλαστικά καλαμάκια, εξακολουθούν να κυκλοφορούν στο εμπόριο, παρά την απαγόρευση που ισχύει από το 2021, αφού οι βιοτεχνίες και ο χώρος της εστίασης, εκμεταλλεύτηκαν ένα «παραθυράκι» του νόμου, που επιτρέπει τα επαναχρησιμοποιούμενα καλαμάκια. Κανείς όμως, δεν ελέγχει αν αυτά τα καλαμάκια έχουν τις απαραίτητες πιστοποιήσεις, ούτε έχει γίνει ανάλυση, για να διαπιστωθεί αν περιέχουν επικίνδυνα χημικά προϊόντα.

Όπως αναφέρει στο Dnews, ο Υπεύθυνος Αποτυπώματος της WWF, Αχιλλέας Πληθάρας, «ο νόμος του 2020 ισχύει κανονικά. Και ο νόμος έλεγε ότι θα πρέπει να σταματήσουν να κυκλοφορούν στην αγορά τα πλαστικά καλαμάκια, από τις 3 Ιουλίου του 2021. Σχεδόν πριν τρία χρόνια. Υπήρχε και μία περίοδος χάριτος μέχρι τον Μάιο του 2022. Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Θα έπρεπε να έχει σταματήσει λοιπόν η διάθεση τους. Δεν έχει σταματήσει. Τα βλέπαμε μπροστά μας στα καφέ, τα πανηγύρια, τα εστιατόρια, παντού. Συνεχίζουν να κατακλύζουν την εγχώρια αγορά και αυτό είναι παράνομο.

Η κατάσταση έχει χειροτερέψει το τελευταίο διάστημα γιατί, στην Ελλάδα βρισκόμαστε, βρέθηκε ένα παραθυράκι στο νόμο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είχε δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές, για τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης. Εκεί όμως, έλεγε ότι υπάρχει η δυνατότητα, για τα πλαστικά ήδη που καταργήθηκαν, εάν σχεδιαστούν και διατεθούν στην αγορά με σκοπό να χρησιμοποιούνται περισσότερες από μία φορά και αυτό γίνεται αντιληπτό από τους καταναλωτές, αυτά μπορούν να συνεχίσουν να κυκλοφορούν.

Εάν δηλαδή, υπάρχουν μαχαιροπήρουνα, καλαμάκια, πιατάκια, τα οποία είναι εμφανές στους καταναλωτές ότι είναι πολλαπλών χρήσεων, μπορούν να κυκλοφορούν στην αγορά».

Ο κ. Πληθάρας, επισημαίνει ότι μπορεί να αναγράφεται στις συσκευασίες ότι τα καλαμάκια επαναχρησιμοποιούνται, αλλά στην ουσία δεν το κάνει κανείς.  «Φυσικά ο καταναλωτής αρνείται να χρησιμοποιήσει ένα καλαμάκι που έχει πλυθεί. Υπάρχει ένα κενό στο οποίο το υπουργείο πρέπει να απαντήσει», σημειώνει και συνεχίζει:

«Σε ότι αφορά το παραθυράκι του νόμου, το υπουργείο, πρέπει να το κλείσει. Το δεύτερο είναι ότι θα έπρεπε να έχουν βεβαιωθεί πρόστιμα σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες που παράγουν αυτά τα προϊόντα.

Σύμφωνα με τον κ. Πληθάρα, τα καλαμάκια που κυκλοφορούν, δεν ελέγχονται αν έχουν την κατάλληλη πιστοποίηση. Δεν το ελέγχει κανείς. «Το τελευταίο διάστημα, έχει γίνει μια μία κουβέντα, μετά από έρευνα Βέλγων επιστημόνων, που πήραν καλαμάκια διαφόρων ειδών και βρήκαν ότι περιέχουν επικίνδυνα χημικά. Είδαν επίσης ότι τέτοια χημικά υπάρχουν και στα χάρτινα καλαμάκια και στα πλαστικά μίας χρήσης», μας λέει.

«Στην Ελλάδα υπάρχουν βιοτεχνίες που φτιάχνουν τέτοια καλαμάκια και φυσικά υπάρχουν και εισαγόμενα από Τουρκία και άλλες χώρες. Είναι άγνωστο αν πληρούν τις προϋποθέσεις. Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν ελέγχει. Μπορεί να υπάρχουν επιπτώσεις και στη δημόσια υγεία.

Έχουμε ζητήσει, από το Νοέμβριο, από το αρμόδιο υπουργείο, να μας ενημερώσει τι πρόκειται να κάνει, για αυτά τα πλαστικά, που διατίθενται ως επαναχρησιμοποιούμενα, αλλά στην πράξη δεν συμβαίνει αυτό. Ζητάμε επίσης να μάθουμε, αν έχουν βεβαιωθεί πρόστιμα, σε επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν τέτοια καλαμάκια. Καταλαβαίνουμε ότι το υπουργείο είναι υποστελεχωμένο. Οπότε καλείται να αναλάβει μεγάλο όγκο εργασίας και ελέγχου, για τη ρύπανση από τα πλαστικά. Πρέπει να στελεχωθούν οι υπηρεσίες. Υπάρχει ένα κενό νόμου, που πρέπει να διορθωθεί», αναφέρει ο εκπρόσωπος της WWF.

Η WWF, κάνει ήδη έρευνες στις παραλίες, στο πλαίσιο του προγράμματος «υιοθέτησε μία παραλία» και μετρά τις ποσότητες των πλαστικών.

«Το εντυπωσιακό είναι ότι από τότε που έχουμε την απαγόρευση για τα πλαστικά καλαμάκια, αυτά είναι περισσότερα στις παραλίες. Μετά τα αποτσίγαρα και τα μικρά κομματάκια πλαστικών, βρίσκονται τα καλαμάκια, ενώ στην τέταρτη θέση τα καπάκια από τα μπουκάλια νερού και αναψυκτικών. Στις άλλες χώρες της Ευρώπης, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα, έχει λυθεί από τον πρώτο καιρό των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», καταλήγει ο κ. Πληθάρας.